Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι, ως
μέλος του Δ.Σ. του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΟΤΕ Ν. Αττικής και
εκπρόσωπος της Πολιτιστικής Δημιουργίας, θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να
ανταλλάξω σκέψεις και προβληματισμούς για τη νέα πραγματικότητα που επιφέρει η
πολιτική των μνημονίων και για το ρόλο που ο πολιτισμός μπορεί να
διαδραματίσει.
Όπως όλοι γνωρίζουμε ο ελληνικός
λαός εδώ και 2 χρόνια δέχεται επίθεση σε μισθούς, δικαιώματα, συντάξεις και
έχει οδηγηθεί σε οικονομική εξαθλίωση. Καταλύεται κάθε έννοια δημοκρατίας και
υποθηκεύεται το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις που
υιοθέτησαν την πολιτική αυτή των μνημονίων ως μονόδρομο, εξακολουθούν παρά τις
αντιδράσεις να ακολουθούν την ίδια αδιέξοδη πολιτική, που πέραν των προαναφερθέντων,
προσπαθούν επιπλέον να κάμψουν την αντίσταση και την αξιοπρέπεια του ελληνικού
λαού και να του επιβάλλουν συναισθήματα συνενοχής, φοβίας, αβεβαιότητας και
απαισιοδοξίας.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο ρόλος του
πολιτισμού είναι ιδιαίτερα σημαντικός για να στηρίξει αξίες και ιδανικά που
έχουμε απεμπολήσει. Να στηρίξει τον ελληνικό λαό και τους αγώνες του. Κυρίως να
πρωτοστατήσει στους αγώνες και να αφυπνίσει συνειδήσεις γιατί ο λαός στρέφεται
στην τέχνη και τον πολιτισμό και γεμίζει αισιοδοξία από τη δράση τους.
Παράδειγμα αποτελεί το
συλλαλητήριο που διοργανώθηκε στο Σύνταγμα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα
Ποίησης και το οποίο καλούσε τους ανθρώπους τη Τέχνης και των Γραμμάτων σε
διαμαρτυρία κάτω από το σύνθημα των στίχων του Οδυσσέα Ελύτη «κάνε άλμα
μεγαλύτερο από τη φθορά».
Όμως γεννιέται το ερώτημα, τι
πολιτισμό επιθυμούμε;
Θέλουμε έναν πολιτισμό εξαρτημένο
και υποταγμένο, θυσία στο βωμό των οικονομικών συμφερόντων που αποθεώνει το
κέρδος και τις αγορές; Που με τους μηχανισμούς του ενισχύει την εμπορευματοποίηση
του έργου τέχνης;
Ή αντίθετα θέλουμε έναν πολιτισμό
που υπηρετεί αρχές και αποθεώνει τον άνθρωπο ως υπέρτατη αξία; Που αναδεικνύει
την ερασιτεχνική δημιουργία, τη λαϊκή κουλτούρα και την ελεύθερη έκφραση και
διακίνηση ιδεών των ανεξάρτητων δημιουργών; Που δίνει έμφαση στα ποιοτικά και
όχι στα ποσοτικά χαρακτηριστικά;
Πολιτισμός θα πει να έχουν όλοι
δικαίωμα στη δουλειά, στην υγεία, στην ασφάλεια, στην παιδεία και στην
δημιουργία.
Με τη σειρά τους τα πολιτιστικά
μας κέντρα, μπορούν να αποτελέσουν κύτταρο δημιουργίας και να έχουν ως βασικό
μέλημά τους την μορφωτική, πολιτιστική ανύψωση και ηθική συγκρότηση των μελών
τους, και όχι να καταναλώνονται σε προώθηση και αποδοχή φθηνών προϊόντων
υποκουλτούρας και διασκέδασης
Στο πλαίσιο αυτό ενισχύουμε την
ερασιτεχνική δημιουργία, υπερασπιζόμαστε το μέλλον και το μέλλον των παιδιών
μας, δημιουργούμε πολιτισμό σε μία κοινωνία αλληλεγγύης και ισότητας με σεβασμό
στον άνθρωπο.
Ο λαός υπάρχει και θα συνεχίσει
να υπάρχει από τη στιγμή που δεν σταματά να δημιουργεί, να αγωνίζεται και να
ονειρεύεται. Θα επικαλεστώ και πάλι τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη
«ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ
ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ»
Και θα συμπληρώσω:
«ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ».
Τέλος, ο πολιτισμός μπορεί να λειτουργήσει
ως γέφυρα μεταξύ των ανθρώπων και των λαών. Ακολουθώντας, εμείς τα μέλη των
πολιτιστικών κέντρων πρέπει να βρούμε δίαυλους επικοινωνίας μεταξύ μας. Να
προχωρήσουμε σε εντονότερη σύσφιξη σχέσεων μέσα από κοινές εκδηλώσεις, κοινούς
στόχους, κοινές δράσεις, Να δούμε αυτά που μας ενώνουν, να έρθουμε κοντά, να
αφουγκραστούμε τις ανάγκες των μελών μας.
Να εκμηδενίσουμε τις αποστάσεις
και να ανταλλάξουμε τις πολιτιστικές παραγωγές μας. Να αναπτύξουμε δράσεις που
θα αφορούν όλους τους εργαζόμενους και τα μέλη μας και την ενεργό συμμετοχή
τους και όχι να περιορίζονται οι δράσεις μόνο στα μέλη των ΔΣ των Πολιτιστικών
Κέντρων.
Είναι ζωτικής σημασίας η μέθεξη
όλων των μελών μας.
Παραδείγματα τέτοια αποτελούν:
·
Πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ των πολιτιστικών κέντρων
όπως εκθέσεις έργων, θεατρικών παραστάσεων από τον ένα νομό στον άλλο
·
Από κοινού δράσεις που θα προσελκύσουν νέα μέλη,
κυρίως νεαρής ηλικίας
·
Φιλοξενία εκδηλώσεων στα περιοδικά μας
·
Πανελλήνιοι διαγωνισμοί πχ φωτογραφίας ή
πανελλήνια πρωταθλήματα
·
Κοινές ενέργειες για την αντιμετώπιση
προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε
Κλείνοντας το σύγχρονο διακύβευμα
είναι η επιβίωση του πολιτισμού ως ανάγκη για την επιβίωση του ίδιου του
ανθρώπου και όπως είπε ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος:
«ο πολιτισμός είναι το Α και το Ω
στη ζωή μας».
