Το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων ΟΤΕ Ν.Αττικής οφείλει να στηρίζει την ερασιτεχνική δημιουργία, την πνευματική εξύψωση και αρμονική συνύπαρξη, να εμπεδώνει τη συναδελφικότητα και την αλληλεγγύη προωθώντας παράλληλα τη συλλογική και δημοκρατική αυτό-οργάνωσή του. Να ενθαρρύνει την επαφή με την φύση και τον αθλητισμό, να πρωταγωνιστήσει στους αγώνες για την Ειρήνη και την πολιτιστική ανασυγκρότηση του τόπου. Ο παραγοντισμός, η ιδιοτέλεια, ο ατομισμός τσακίζουν την κοινωνία–τη φύση–τον πολιτισμό
Κάλεσμα Κινηματογραφικής Λέσχης
Για δεύτερη χρονιά ο κόσμος του Κινηματογράφου εισβάλλει στο Πολιτιστικό μας Κέντρο.
Καλούμε όσους συναδέλφους αγαπούν την 7η Τέχνη να γίνουν μέλη της λέσχης μας.
Η συμμετοχή στη λέσχη δεν περιορίζεται μόνο στην παρακολούθηση προβολών, αλλά και σε μία ζωντανή και δημιουργική σχέση μεταξύ μας, επικοινωνώντας τις ιδέες μας για θεματικούς κύκλους προβολών, διοργανώνοντας ανοιχτές συζητήσεις-συναντήσεις πάνω στην τέχνη του κινηματογράφου και προσφέροντας τη δυνατότητα να αναλαμβάνουμε την ευθύνη της τεχνικής υποστήριξης μιας προβολής.
Δηλώσεις συμμετοχής στη γραμματεία του Π.Κ. στα τηλ. 210 – 8253303, 8253406 καθημερινά από 09:00 έως 16:00.
Η υπεύθυνη της κινηματογραφικής Λέσχης
Στάικου Σέβη
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΤΕ Ν. ΑΤΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΤΕ Ν. ΑΤΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ
Το Δ.Σ. του Πολιτιστικού μας Κέντρου, μετά από πρωτοβουλία της Πολιτιστικής Δημιουργίας, αποφάσισε να σταθεί στο πλευρό των προσφύγων που φθάνουν καθημερινά στη χώρα μας και καλεί όλους τους συναδέλφους του Ομίλου να συμβάλουν με τις όποιες δυνάμεις τους ώστε να συγκεντρωθούν τα παρακάτω είδη. Σημείο συλλογής: το Πολιτιστικό Κέντρο: Γ’ Σεπτεμβρίου 110,καθημερινά 08:00-22:00 και Σάββατο (από 10/10/2015) 08:00-14:00. Επίσης, την εβδομάδα 5-9/10 θα γίνει συλλογή και στο Δ.Μ. Για το Μέγαρο όποιος συνάδελφος θέλει μπορεί να επικοινωνήσει με την Στάικου Σέβη στο 417441 όλη την εβδομάδα μεταξύ 08:00-15:00.
ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΛΑΤΣΙ
1-Τρόφιμα: νερό, βρεφικά γάλατα, βρεφικές τροφές, τυποποιημένοι χυμοί, μπανάνες, μπισκότα, τυποποιημένα σάντουιτς και άλλα είδη άμεσης κατανάλωσης που δεν απαιτούν μαγείρεμα ή προετοιμασία.
(σημείωση*** αποφύγετε τροφές που περιέχουν χοιρινό (τα σάντουιτς για παράδειγμα) διότι η θρησκεία των ανθρώπων αυτών πιθανότατα τους το απαγορεύει.)
(σημείωση*** αποφύγετε τροφές που περιέχουν χοιρινό (τα σάντουιτς για παράδειγμα) διότι η θρησκεία των ανθρώπων αυτών πιθανότατα τους το απαγορεύει.)
2-αδιάβροχα, υπνόσακοι. (ΟΧΙ ΡΟΥΧΑ)
3-Είδη υγιεινής/φάρμακα: σερβιέτες, πάνες, μωρομάντιλα, χαρτιά υγείας , σακούλες σκουπιδιών, γάντια μιας χρήσης, depon, ασπιρίνες κτλ, οδοντόβουρτσες, οδοντόκρεμες, αντισηπτικά, μπιμπερό
4-για τα παιδιά: μπάλες, Χαρτί Α4, μαρκαδόροι και ξυλομπογιές
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ (Κέντρο Φιλοξενίας)
1-Συσκευασμένα τρόφιμα άμεσης κατανάλωσης, ατομικά νερά / χυμούς, ατομικές συσκευασίες μπισκότων / κρουασάν / φρυγανιών, ατομικές μαρμελάδες / βούτυρα, ζάχαρη, κονσέρβες
2-Είδη προσωπικής υγιεινής, σαμπουάν, αφρόλουτρα, σαπούνια, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες και γενικά είδη υγιεινής, σερβιέτες, χαρτί υγείας, ξυραφάκια
3-Λευκά είδη, σεντόνια, πετσέτες, μαξιλάρια, υπνόσακοι
4-Παιδικά είδη, πάνες, καροτσάκια, μάρσιπους, μπιμπερό, Χαρτί Α4, μαρκαδόροι και ξυλομπογιές
5-Είδη καθαρισμού/ οικιακά, Wettex, Latex γάντια μιας χρήσης, απορρυπαντικά ρούχων σε σκόνη, σφουγγαρίστρες, κουβάδες, σκούπες και φαράσια, σακούλες απορριμμάτων, πλαστικά ποτήρια, βραστήρες (σημαντική κατανάλωση τσαγιού)
6-Ρουχισμός Από είδη ρουχισμού η δομή φιλοξενίας είναι καλυμμένη. Ανάγκες υπάρχουν –λόγω των καιρικών συνθηκών– αποκλειστικά και μόνο για: αδιάβροχα, υπνόσακους, γαλότσες.Ο μεγάλος αδελφός λέγεται ΤΤΙΡ και είναι εδώ
Οι συνομιλίες για αυτές τις συμφωνίες διέπονται από άκρα μυστικότητα, γεγονός που από μόνο του εγείρει μείζον δεοντολογικό ζήτημα για ένα πλαίσιο που μοιάζει με εφιάλτη για τη δημοκρατία και την ελευθερία των λαών. Για λογαριασμό της Ε.Ε., τις διαπραγματεύσεις διεξάγει η Κομισιόν. Το εξωφρενικό είναι ότι ενώ οι ευρωβουλευτές, οι κυβερνήσεις και τα εθνικά κοινοβούλια έχουν εξαιρετικά περιορισμένη πρόσβαση στην ενημέρωση, οι πολυεθνικές συμμετέχουν άμεσα στην διαπραγμάτευση. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η Κομισιόν αρνήθηκε την έναρξη πρωτοβουλίας πολιτών ενάντια σε αυτές τις συνθήκες, ένα θεσμικό όπλο που παρέχεται στους πολίτες της Ε.Ε. Η πρωτοβουλία προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και ξεκίνησε εξωσθεσμικά, τηρώντας ωστόσο τους κανόνες που ισχύουν για τις θεσμικές πρωτοβουλίες, αναμένεται δε να συγκεντρώσει πάνω από 3 εκατ. υπογραφές [2] μέχρι την ολοκλήρωσή της, στις 6 Οκτώβρη.
Ωστόσο, μέσω του γνωστού ιστότοπου Wikileaks έχουν διαρρεύσει αρκετά μέρη των συμφωνιών που αφορούν την Ασία και την Αμερική. Ελάχιστα έχουν γίνει γνωστά για τις συμφωνίες που αφορούν την Ευρώπη. Ήδη το Wikileaks ξεκίνησε καμπάνια ανταμοιβής με 100.000 ευρώ για όποιον διαρρεύσει το πλήρες κείμενο της επερχόμενης διατλαντικής συμμαχίας ΗΠΑ- Ε.Ε, γνωστής ως ΤΤΙΡ. [3]
Τι είναι ωστόσο αυτά που μέχρι τώρα γνωρίζουμε γι' αυτές τις συμφωνίες και γιατί προκαλούν τόσες αντιδράσεις; Με βάση τις αποκαλύψεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα, αποτελούν το θρίαμβο του νεοφιλελευθερισμού. Το πιο γνωστό και ενδεχομένως το σοβαρότερο θέμα είναι το δικαίωμα των αμερικάνικων πολυεθνικών να μηνύουν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να προστατεύουν τα συμφέροντά τους ενάντια σε πολιτικές αποφάσεις που μπορούν να τα βλάψουν. Τέτοιες αποφάσεις μπορούν να σχετίζονται με βασικές πολιτικές κατευθύνσεις ή επιλογές, όπως για παράδειγμα η μείωση των πυρηνικών, η απαγόρευση των μεταλλαγμένων, τα εργασιακά δικαιώματα, οι κανόνες για την ασφάλεια, για την δημόσια υγεία, την προστασία του περιβάλλοντος, ρυθμίσεις που αφορούν την πρόσβαση στα φάρμακα, την προστασία της ιδιωτικής ζωής ακόμη και βασικές ελευθερίες όπως το δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Ένα επίσης σοβαρό πρόβλημα αφορά την πλήρη ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών όπως το νερό, η ενέργεια, η υγεία και η παιδεία με τρόπο ώστε να μην μπορούν να υπαχθούν ξανά σε δημόσιο έλεγχο. Στόχος και αποτέλεσμα αυτών των συμφωνιών, θα είναι η εδραίωση της κυριαρχίας των ΗΠΑ, έναντι των άλλων αναδυόμενων οικονομιών όπως η Κίνα, η Ινδία,η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ν. Αφρική, και φυσικά η μείωση της εμπορικής δραστηριότητας των πιο φτωχών χωρών, όπως οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Εάν οι συμφωνίες αυτές υπογραφούν μέχρι τις αρχές του 2016, θα αφορούν ένα τεράστιο όγκο συναλλαγών στα κράτη που παράγονται τα 2/3 του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ μόνο η ΤΤΙΡ θα αφορά το ½ του παγκόσμιου ΑΕΠ. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αποτελεί πλέον το θέμα της κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Στην Ελλάδα της πολύπλευρης κρίσης, έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο. Ωστόσο αυτό δεν μειώνει καθόλου τη σημασία του. Είναι τεράστιο, μας επηρεάζει ιδιαίτερα στο βαθμό που είμαστε από τους πιο ευάλωτους στην Ε.Ε., και είναι μπροστά μας.
_____________________
Σημειώσεις
[1] Στην Ελλάδα, 45 φορείς καλούν σε δράση, στην Αθήνα, στο Σύνταγμα (στην αρχή της Ερμού), το Σάββατο 10 Οκτωβρίου στις 11.30.
[2] Όσοι δεν έχουν υπογράψει μπορούν να συμμετέχουν εδώ
[3] Διαφωτιστικό είναι το σχετικό βίντεο (εδώ).
Αναδημοσίευση από το rednotebook.gr
Πάμπλο Νερούδα, o αιώνια ερωτευμένος ποιητής
Πάμπλο Νερούδα, o αιώνια ερωτευμένος ποιητής
Σαν σήμερα,
στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλιέντε και των
συνεργατών του, ο Νερούδα αφήνει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο
Ο Πάμπλο
Νερούδα, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Ρικάρντο Νεφταλί Ελιέθερ
Ρέγιες Μποσοάλτο, γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1904 στην πόλη Παράλ της Χιλής.
Λίγο μετά τη γέννησή του, πεθαίνει η μητέρα του Ρόσα και ο πατέρας του Χοσέ,
εργάτης των σιδηροδρόμων, μετακομίζει στην πόλη Τεμούκο όπου ξαναπαντρεύεται.
Το όνομα «Πάμπλο Νερούδα», προς τιμήν του Τσέχου ποιητή Γιαν Νερούντα, αποτελεί
το φιλολογικό ψευδώνυμο του από την ηλικία των 20, όνομα το οποίο αργότερα
νομιμοποιεί.
Δείτε το
αφιέρωμα της ΕΡΤ3
Στην
επιμέλεια του αφιερώματος της ΕΡΤ3 είναι η Βασιλική Κονιτοπούλου και ο Χρήστος
Αβραμίδης
Από τα δέκα
του γράφει ποιήματα και στα δεκαπέντε δημοσιεύει μάλιστα στίχους στο τοπικό
περιοδικό «La Mañana». Το 1919 αποσπά το τρίτο βραβείο για το ποίημά του «Nocturno ideal».
Το 1921 ξεκινάει σπουδές παιδαγωγικής και γαλλικών στο Πανεπιστήμιο της Χιλής,
στην πρωτεύουσα Σαντιάγο. Κερδίζει το πρώτο βραβείο για το ποίημά του «La
canción de fiesta» που αργότερα δημοσιεύεται. Το 1923 δημοσιεύει το
«Crepusculario», έργο που αναγνωρίζεται από λογοτέχνες όπως τον Αλόνε, τον
Ραούλ Σίλβα Κάστρο και Πέδρο Πράδο. Τον επόμενο χρόνο δημοσιεύεται το έργο του
«Veinte poemas de amor y una canción desesperada», έργο που χαρακτηρίζεται από
τα καλύτερά του. Το νέο φαινόμενο της λατινοαμερικανικής ποίησης γίνεται αμέσως
εμφανές στους λογοτεχνικούς κύκλους.
Μεταξύ 20
και 25 ετών, ο ποιητής ολοκληρώνει έξι ακόμα έργα που αποκαλύπτουν τις
υπαρξιακές του ανησυχίες αλλά και την ιδιαίτερη παραγωγικότητά του. Το 1927, σε ηλικία 23 ετών
ξεκινάει η διπλωματική του καριέρα. Ως διπλωματικός σύμβουλος ταξιδεύει στη
Βιρμανία, το Μπουένος Άιρες, τη Βαρκελώνη, την Κευλάνη, τη Μαδρίτη, την Ιάβα.
Στην Ιάβα γνώρισε και παντρεύτηκε την Ολλανδέζα Μαρύκα Αντονιέτα Χάγκενααρ
Βόγκελζανγκ, με την οποία χώρισε μετά από έξι χρόνια, κατά τη θητεία του στην Ισπανία.
Εκεί, γνωρίζει την μετέπειτα σύζυγό του Αργεντίνα, Ντέλια ντελ Καρρίλ.
Οι εμπειρίες
του από τα ταξίδια του, τα απολυταρχικά καθεστώτα τα οποία βλέπει και τα
μαρτύρια του λαού που στενάζει σε ολόκληρο τον κόσμο, σε συνδυασμό με την δολοφονία
του φίλου του και επίσης ποιητή, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, του
προκαλούν βαθιά αγανάκτηση και στις αρχές της δεκαετίας του 1940 μπαίνει στο
κομουνιστικό κόμμα. Το 1945, ο Πάμπλο Νερούδα λαμβάνει το Εθνικό Βραβείο
Λογοτεχνίας. Τα έργα του γίνονται ολοένα και πιο πολιτικά, με αποκορύφωμα το
«Canto General». Με την απαγόρευση του κομουνισμού στη Χιλή, ο Νερούντα πλέον
καταζητείται. Για μήνες κρύβεται στην ίδια του τη χώρα, ώσπου καταφέρνει να
διαφύγει στην Αργεντινή και από εκεί στην Ευρώπη, όπου έζησε εξόριστος από το
1948 ως το 1952. Στην εξορία γνώρισε την Ματίλντε Ουρούτιε, τη Χιλιανή
τραγουδίστρια που θα αποτελέσει τη «μούσα» του έως το τέλος της ζωής του.
To 1953 ο
Νερούντα παραλαμβάνει το βραβείο Στάλιν. Είναι ακόμα πιστός στο κόμμα, αλλά σύντομα, μετά
τις αποκαλύψεις για τα εγκλήματα του καθεστώτος του Στάλιν από τον Χρούστσεφ, η
πίστη του δέχεται ισχυρό πλήγμα που αποτυπώνεται στη συλλογή του «Εxtravagario»
του 1958. Εγκαθίσταται μόνιμα στην Isla Negra αλλά συνεχίζει τα ταξίδια σε
ολόκληρο τον κόσμο. Με την εκλογή του Σαλβαδόρ Αλιέντε ως πρόεδρο της Χιλής, ο
Νερούδα διορίζεται πρέσβης στο Παρίσι (1970-1972). Το 1971, ένα χρόνο μετά την
τιμητική διάκριση του Έλληνα ποιητή Γιώργου Σεφέρη ,
η Σουηδική Ακαδημία απονέμει το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Χιλιανό Πάμπλο
Νερούντα, που ήδη πάσχει από καρκίνο. Τάσσεται υπέρ του Αλιέντε και στηρίζει
την προεκλογική του εκστρατεία.
Ωστόσο, στις
23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλιέντε και των
συνεργατών του, ο Νερούδα αφήνει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο. Το καθεστώς του Αγκούστο Πινοσέτ
απαγορεύει να γίνει η κηδεία του ποιητή δημόσιο γεγονός. Ωστόσο, δεκάδες
χιλιάδες κόσμου συρρέουν στην πρωτεύουσα της χώρας για να συνοδεύσουν τον
αγαπημένο ποιητή στην τελευταία του κατοικία και, αναπόφευκτα, η κηδεία του
Νερούδα γίνεται η πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία
της Χιλής. Τα έργα του παρέμειναν απαγορευμένα στη Χιλή μέχρι και το 1990.
Ο ίδιος είπε
για το έργο του και την ποίηση: «Έχω για τη ζωή μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική.
Ο,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την
ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι' αυτό συνεχίζω
με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ' αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη
σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές "Ποιητικές
Πραμάτειες" που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις
έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις,
χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης».
Πηγές: LosPoetas.com, Wikipedia.org,
nobelprize.org, biografiasyvidas.com
Ένα ποίημα για τους πρόσφυγες. Ουρσάν Σάιρ
"Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,
εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις
ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη
οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα
με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους
το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου
που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου
κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του
αφήνεις την πατρίδα
μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.
κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγά
φωτιά κάτω απ΄ τα πόδια σου
ζεστό αίμα στην κοιλιά σου
δεν είναι κάτι που φαντάστηκες ποτέ ότι θα έκανες
μέχρι που η λεπίδα χαράζει απειλές στο λαιμό σου
και ακόμα και τότε ψέλνεις τον εθνικό ύμνο
ανάμεσα στα δόντια σου
και σκίζεις το διαβατήριό σου σε τουαλέτες αεροδρομίων
κλαίγοντας καθώς κάθε μπουκιά χαρτιού
δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να γυρίσεις.
πρέπει να καταλάβεις
ότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα
εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά
κανένας δεν καίει τις παλάμες του
κάτω από τρένα, ανάμεσα από βαγόνια
κανένας δεν περνά μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού
τρώγοντας εφημερίδες
εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδεύει
σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι.
κανένας δε σέρνεται
κάτω από φράχτες
κανένας δε θέλει να τον δέρνουν
να τον λυπούνται
κανένας δε διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγων
ή τον πλήρη σωματικό έλεγχο σε σημεία
όπου το σώμα σου πονούσε
ή τη φυλακή,
επειδή η φυλακή είναι ασφαλέστερη
από μια πόλη που φλέγεται
και ένας δεσμοφύλακας το βράδι
είναι προτιμότερα από ένα φορτηγό
γεμάτο άντρες που μοιάζουν με τον πατέρα σου
κανένας δε θα το μπορούσε
κανένας δε θα το άντεχε
κανένα δέρμα δε θα ήταν αρκετά σκληρό
για να ακούσει τα:
γυρίστε στην πατρίδα σας μαύροι
πρόσφυγες
βρωμομετανάστες
ζητιάνοι ασύλου
που ρουφάτε τη χώρα μας
αράπηδες με τα χέρια απλωμένα
μυρίζετε περίεργα
απολίτιστοι
κάνατε λίμπα τη χώρα σας και τώρα θέλετε
να κάνετε και τη δική μας
πώς δε δίνουμε σημασία
στα λόγια
στα άγρια βλέμματα
ίσως επειδή τα χτυπήματα είναι πιο απαλά
από το ξερίζωμα ενός χεριού ή ποδιού
ή τα λόγια είναι πιο τρυφερά
από δεκατέσσερις άντρες
ανάμεσα στα πόδια σου
ή οι προσβολές είναι πιο εύκολο
να καταπιείς
από τα χαλίκια
από τα κόκαλα
από το κομματιασμένο κορμάκι του παιδιού σου.
θέλω να γυρίσω στην πατρίδα,
αλλά η πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
πατρίδα είναι η κάνη ενός όπλου
και κανένας δε θα άφηνε την πατρίδα
εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγούσε μέχρι τις ακτές
εκτός αν η πατρίδα σού έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορα
να αφήσεις πίσω τα ρούχα σου
να συρθείς στην έρημο
να κολυμπήσεις ωκεανούς
να πνιγείς
να σωθείς
να πεινάσεις
να εκλιπαρήσεις
να ξεχάσεις την υπερηφάνεια
η επιβίωσή σου είναι πιο σημαντική.
κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα είναι
μια ιδρωμένη φωνή στο αυτή σου
που λέει
φύγε,
τρέξε μακριά μου τώρα
δεν ξέρω τι έχω γίνει
αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού
θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ"
* Η Ουαρσάν Σάιρ γεννήθηκε στην Κένυα και μεγάλωσε στην Αγγλία. Η πρώτη πλήρης ποιητική συλλογή της αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2016, ωστόσο έχει ήδη τιμηθεί με διάφορα βραβεία, μεταξύ αυτών το Βραβείο Αφρικανικής Ποίησης από το Πανεπιστήμιο Brunel (2013).
ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη
οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα
με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους
το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου
που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου
κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του
αφήνεις την πατρίδα
μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.
κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγά
φωτιά κάτω απ΄ τα πόδια σου
ζεστό αίμα στην κοιλιά σου
δεν είναι κάτι που φαντάστηκες ποτέ ότι θα έκανες
μέχρι που η λεπίδα χαράζει απειλές στο λαιμό σου
και ακόμα και τότε ψέλνεις τον εθνικό ύμνο
ανάμεσα στα δόντια σου
και σκίζεις το διαβατήριό σου σε τουαλέτες αεροδρομίων
κλαίγοντας καθώς κάθε μπουκιά χαρτιού
δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να γυρίσεις.
πρέπει να καταλάβεις
ότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα
εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά
κανένας δεν καίει τις παλάμες του
κάτω από τρένα, ανάμεσα από βαγόνια
κανένας δεν περνά μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού
τρώγοντας εφημερίδες
εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδεύει
σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι.
κανένας δε σέρνεται
κάτω από φράχτες
κανένας δε θέλει να τον δέρνουν
να τον λυπούνται
κανένας δε διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγων
ή τον πλήρη σωματικό έλεγχο σε σημεία
όπου το σώμα σου πονούσε
ή τη φυλακή,
επειδή η φυλακή είναι ασφαλέστερη
από μια πόλη που φλέγεται
και ένας δεσμοφύλακας το βράδι
είναι προτιμότερα από ένα φορτηγό
γεμάτο άντρες που μοιάζουν με τον πατέρα σου
κανένας δε θα το μπορούσε
κανένας δε θα το άντεχε
κανένα δέρμα δε θα ήταν αρκετά σκληρό
για να ακούσει τα:
γυρίστε στην πατρίδα σας μαύροι
πρόσφυγες
βρωμομετανάστες
ζητιάνοι ασύλου
που ρουφάτε τη χώρα μας
αράπηδες με τα χέρια απλωμένα
μυρίζετε περίεργα
απολίτιστοι
κάνατε λίμπα τη χώρα σας και τώρα θέλετε
να κάνετε και τη δική μας
πώς δε δίνουμε σημασία
στα λόγια
στα άγρια βλέμματα
ίσως επειδή τα χτυπήματα είναι πιο απαλά
από το ξερίζωμα ενός χεριού ή ποδιού
ή τα λόγια είναι πιο τρυφερά
από δεκατέσσερις άντρες
ανάμεσα στα πόδια σου
ή οι προσβολές είναι πιο εύκολο
να καταπιείς
από τα χαλίκια
από τα κόκαλα
από το κομματιασμένο κορμάκι του παιδιού σου.
θέλω να γυρίσω στην πατρίδα,
αλλά η πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
πατρίδα είναι η κάνη ενός όπλου
και κανένας δε θα άφηνε την πατρίδα
εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγούσε μέχρι τις ακτές
εκτός αν η πατρίδα σού έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορα
να αφήσεις πίσω τα ρούχα σου
να συρθείς στην έρημο
να κολυμπήσεις ωκεανούς
να πνιγείς
να σωθείς
να πεινάσεις
να εκλιπαρήσεις
να ξεχάσεις την υπερηφάνεια
η επιβίωσή σου είναι πιο σημαντική.
κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα είναι
μια ιδρωμένη φωνή στο αυτή σου
που λέει
φύγε,
τρέξε μακριά μου τώρα
δεν ξέρω τι έχω γίνει
αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού
θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ"
* Η Ουαρσάν Σάιρ γεννήθηκε στην Κένυα και μεγάλωσε στην Αγγλία. Η πρώτη πλήρης ποιητική συλλογή της αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2016, ωστόσο έχει ήδη τιμηθεί με διάφορα βραβεία, μεταξύ αυτών το Βραβείο Αφρικανικής Ποίησης από το Πανεπιστήμιο Brunel (2013).
«Ανάγνωση ως πολιτική πράξη»: 44ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο
Ανοίγει τις πύλες του την Παρασκευή το 44ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο
Με αφιερωματικό θέμα «Η ανάγνωση ως πολιτική πράξη» ξεκινάει την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου στον υπαίθριο χώρο του Ζαππείου, το 44ο Φεστιβάλ Βιβλίου, που διοργανώνουν ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ) και ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων με τη συνεργασία της UNICEF.
Από τις 25 Σεπτεμβρίου έως τις 11 Οκτωβρίου 2015 θα πραγματοποιηθεί φέτος το 44ο Φεστιβάλ Βιβλίου, στους υπαίθριους χώρους του Ζαππείου.
Μικροί και μεγάλοι βιβλιόφιλοι και βιβλιοφάγοι θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν ανάμεσα σε χιλιάδες τίτλους βιβλίων, νέους και παλαιότερους, να παρακολουθήσουν εκδηλώσεις και βιβλιοπαρουσιάσεις, καθώς και να συναντηθούν με τους αγαπημένους τους συγγραφείς.
Από το φεστιβάλ δεν θα λείπουν παράλληλα καλλιτεχνικά δρώμενα και πολιτιστικές εκδηλώσεις κάθε μορφής, που θα προάγουν όχι μόνο τη Φιλαναγνωσία αλλά και τον Πολιτισμό γενικότερα.
Ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα-Πέμπτη: 18:00-22:30
Παρασκευή-Σάββατο: 18:00-23:00
Κυριακή: 11:00-22:30
Κινηματογραφικό αφιέρωμα στις πρωτοπορίες Ντανταϊσμός, Σουρεαλισμός, Σιτουασιονισμός
Γράφει:Τοperiodiko.gr - Κινηματογράφος, Μη (ξε)χάσετε, ΤΕΧΝΕΣ -23/09/2015
Ένα ενδιαφέρον κινηματογραφικό αφιέρωμα για σινεφίλ, και όχι μόνο, με θέμα την «Ιστορία της Πρωτοπορίας - Ντανταϊσμός, Σουρεαλισμός, Σιτουασιονισμός», θα πραγματοποιηθεί από τις 28/9 μέχρι 1/10, στον κινηματογράφο Cinemarian (Γενναίου Κολοκοτρώνη 42, Αθήνα). Στο αφιέρωμα θα προβληθούν ταινίες γνωστών πρωτοπόρων καλλιτεχνών (ζωγράφων, εικαστικών, φωτογράφων, αμιγώς κινηματογραφιστών, στοχαστών) της μεσοπολεμικής και μεταπολεμικής περιόδου. Συγκεκριμένα θα παρουσιαστούν κινηματογραφικά έργα των:Γκυ Ντεμπόρ, Μπουνιουέλ, Νταλί, Κλαιρ, Σατί, Πικαμπιά, Φερναρ Λεζέρ, Μαν Ρέι.
Στόχος των διοργανωτών (οργανισμός Σύναψις) είναι το αφιέρωμα να καλύψει «τα κυριότερα έργα που έδωσαν στον κινηματογράφο μια γλώσσα ετερότητας και που αξιοποίησαν ιδέες που εμφανίστηκαν την εποχή του μοντερνισμού του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα».
Λίγα λόγια για τρεις πρωτοπόρους
Ο Γκυ Ντεμπόρ (1931-1994) ήταν γάλλος θεωρητικός. Υπήρξε μέλος της Λεττριστικής διεθνούς και ιδρυτής της Διεθνούς των Καταστασιακών, που επηρέασε το Γαλλικό Μάη το 1968, στον οποίο συμμετείχε μαζί με άλλους καταστασιακούς, συμπεριλαμβανομένου και του Ραούλ Βανεγκέμ. Άσκησε επιρροή στο φοιτητικό κίνημα με τα γραπτά, αλλά και με τα εμπρηστικά και πρωτότυπα συνθήματα του στους τοίχους του Παρισιού.
Ο Μαν Ρέι (27 Αυγούστου 1890 – 18 Νοεμβρίου 1976) ήταν Αμερικανός καλλιτέχνης, γνωστός κυρίως για το φωτογραφικό του έργο. Συμμετείχε στο καλλιτεχνικό κίνημα του ντανταϊσμού στην Αμερική και την Γαλλία. Τη δεκαετία του ’20 μετακόμισε στην Πόλη του Φωτός και ανέπτυξε σχέσεις με σημαντικές προσωπικότητες του μεσοπολεμικού Παρισιού, όπως ο Αντρέ Μπρετόν. Εντάχθηκε στο κίνημα του υπερρεαλισμού και το 1925 συμμετέχει μαζί με τους Μαξ Ερνστ, Χουάν Μιρό, Πάμπλο Πικάσο και Ζαν Αρπ στην πρώτη υπερρεαλιστική έκθεση που έγινε στο Παρίσι.
Ο Λουίς Μπουνιουέλ (22 Φεβρουαρίου 1900-29 Ιουλίου του 1983), θεωρείται ο πατέρας του σουρεαλιστικού κινηματογράφου. Επιστήθιος φίλος με δύο μεγάλες μορφές της τέχνης στην εποχή του, το ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί και τον ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Το 1929 θα γυρίσει μαζί με τον Νταλί τον Ανδαλουσιανό Σκύλο, μία ταινία σοκαριστική για τις αντιλήψεις της εποχής. Η δεύτερη ταινία του με τον τίτλο Η Χρυσή Εποχή προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερο σάλο. Ο συντηρητικός Τύπος της εποχής, χτύπησε την ταινία και τελικά η αστυνομία την απαγόρευσε. Μια απαγόρευση που κράτησε πενήντα ολόκληρα χρόνια!
Αναλυτικό Πρόγραμμα Αφιερώματος
Δευτέρα 28/09
Στις 20:30
Γκυ Ντεμπόρ – Ενάντια στον κινηματογράφο
- Ουρλιαχτά για χάρη του Σαντ, 60′, 1952
- Για το πέρασμα κάποιων προσώπων μέσω μιας αρκετά σύντομης χρονικής μονάδας, 17′, 1959
- Κριτική του Διαχωρισμού, 17′, 1961
Στις 22:00
- Μπουνιουελ και Νταλί – Η Χρυσή εποχή, 1930, 60′
- Κλαιρ, Σατί, Πικαμπιά Διάλειμμα, 1924, 25′
- Φερναρ Λεζέρ – Το μηχανικό μπαλέτο,1924, 15′
Τρίτη 29/9
Στις 20:30
- Μαν Ρέι – Η επιστροφή στον Λόγο, Το αστέρι της Θάλασσας, Εμάκ Μπάκια
- Μπουνιουελ και Νταλί – Η Χρυσή εποχή, 1930, 60′
- Κλαιρ, Σατί, Πικαμπιά Διάλειμμα, 1924, 25′
- Φερναρ Λεζέρ – Το μηχανικό μπαλέτο, 1924, 15′
Τετάρτη 30/9
Επανάληψη του προγράμματος της Τρίτης 29/9.
- Μαν Ρέι – Η επιστροφή στον Λόγο, Το αστέρι της Θάλασσας, Εμάκ Μπάκια
- Μπουνιουελ και Νταλί – Η Χρυσή εποχή, 1930, 60′
- Κλαιρ, Σατί, Πικαμπιά Διάλειμμα, 1924, 25′
- Φερναρ Λεζέρ – Το μηχανικό μπαλέτο, 1924, 15′
Πέμπτη 1/10
Στις 20:30
- Ουρλιαχτά για χάρη του Σαντ, 60′, 1952
- Για το πέρασμα κάποιων προσώπων μέσω μιας αρκετά σύντομης χρονικής μοναδας, 17′, 1959
- Κριτική του Διαχωρισμού, 17′, 1961
Στις 22:00
- Μπουνιουελ και Νταλί – Η Χρυσή εποχή, 1930, 60′
- Κλαιρ, Σατί, Πικαμπιά Διάλειμμα, 1924, 25′
- Φερναρ Λεζέρ – Το μηχανικό μπαλέτο,1924, 15′
Είσοδος 2,5 ευρώ
Θεατρική Πρόταση: "Μονόλογοι Γυναικών" στο Θέατρο Τζένη Καρέζη
Ένδεκα μέρες αφιερωμένες στο απαιτητικό είδος του θεατρικού μονολόγου, με ένδεκα παραστάσεις ερμηνευμένες από ισάριθμες πρωταγωνίστριες της ελληνικής σκηνής, συγκροτούν τον κύκλο "Κραυγές γυναικών", που ξεκινά την Παρασκευή 25.9 στο Θέατρο "Τζένη Καρέζη" και ολοκληρώνεται στις 5.10.
Πρόκειται για παραστάσεις που έχουν ήδη παρουσιαστεί με επιτυχία, κάποιες μάλιστα για περισσότερες από μία σεζόν.
Η αρχή θα γίνει με την Υρώ Μανέ, που ερμηνεύει τονΣυμβολαιογράφο του Νίκου Βασιλειάδη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου. Θα ακολουθήσει η Εύα Κεχαγιά, ερμηνεύοντας το Μorendo, έναν μονόλογο για την Μαρία Κάλλας, της Όλγας Λασκαράτου, σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπούλου, ενώ η εβδομάδα θα τελειώσει με την Κατερίνα Διδασκάλου και την Πόρνη από πάνω του Αντώνη Τσιπιανίτη, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Πατρώνη.
Στις 28.9 οι παραστάσεις συνεχίζονται με την Καίτη Παπανίκα στο Συγγνώμη, μαμά, του Γιώργου Βασιλειάδη, την Ελένη Ερήμου στην Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη, από τον Δήμο Αβδελιώδη (29.9), την Άννα Βαγενά και την επιτυχία της Αγγέλα Παπάζογλου (30.9), την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου που παρουσιάζει το Επάγγελμα πόρνη της Λιλής Ζωγράφου, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι (1.10). Ακολουθεί η Γιασεμί Κηλαηδόνη με το Μαράν Αθά του Θωμά Ψύρρα, από τον Δ. Αβδελιώδη (2.10), η Μάνια Παπαδημητρίου και το Monologue, της Σιμόν ντε Μποβουάρ, σε σκηνοθεσία Αθηνάς Κεφαλά (3.10), ενώ την Κυριακή η Γιώτα Φέστα ερμηνεύει τον μονόλογο του Άκη Δήμου Η αναγνώριση.
Ο κύκλος "Κραυγές γυναικών" θα ολοκληρωθεί τη Δευτέρα 5.10, με τη διάσημη σοπράνο Τζένη Δριβάλα να ερμηνεύει το κείμενο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου Η φωνή της πεταλούδας, με αφορμή τον ρόλο της μαργαρίτας στον Φάουστ του Γκουνώ, σε σκηνοθεσία Χρυσάνθης
πηγή: Αυγή
18 Σεπτεμβρίου 2013 δολοφονείται ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας από χέρι Χρυσαυγίτη
“Απ’ όλους όσους μας λείπουν, μένουν κάτι λίγες φωτογραφίες, φέτες ζωής που καταψύχονται τη στιγμή του “κλικ”, ενώ η ζωή συνεχίζεται, η ίδια ζωή που μας μάζευε όλους στον κήπο του σπιτιού, δίπλα στην ψησταριά, με την αυλόπορτα ανοιγμένη διάπλατα (…)
Κι αν μας λείπουν, δεν είναι επειδή έτσι το θέλησε η τύχη ή τα καμώματα ενός πληγωμένου θεού. Μας λείπουν γιατί τόλμησαν να προτείνουν μια ζωή καλύτερη απ’ την αγελαία. Μας λείπουν γιατί είπαν πως ψωμί θα υπάρξει ή για όλους ή για κανέναν. Μας λείπουν γιατί άναψαν ένα φως μες στο σκοτάδι, έντονο ή χλωμό -δεν έχει σημασία- γιατί η λάμψη του μας οδηγεί. Μας λείπουν γιατί στο μισοσκότεινο δωμάτιο ζύγωσαν το κρεβάτι του παιδιού, το χάιδεψαν, άφησαν στο μέτωπό του το αστεράκι του ήσυχου ύπνου, κι όταν βγήκαν από κει και πέρασαν στη δράση, το έκαναν ξέροντας πόσο πολλά είχαν να χάσουν, και το έκαναν με την αποφασιστικότητα αυτού που ξέρει ότι έχει δίκιο (…)
Ανδρώθηκαν τη χειρότερη εποχή κι έκαναν ό,τι μπορούσαν να την κάνουν να είναι η καλύτερη. Ανακάλυψαν ότι η Ιστορία ήταν μια απάτη, κι έγιναν σοφοί για να την ξαναγράψουν με την καλλιγραφία της αξιοπρέπειας. Ήταν προορισμένοι να θριαμβεύσουν, και προτίμησαν να είναι μοναχικοί. Πέταξαν από πάνω τους το πετσί της πατρίδας κι έγιναν μέλη της μεγάλης ανθρώπινης οικογένειας (…)
Ας μάθουμε να ζούμε μ’ αυτούς που μας λείπουν, επειδή αποτελούν κομμάτι μας, επειδή ξέρουμε γιατί μας λείπουν, κι επειδή την απουσία τους την αναπληρώνουμε με καμάρι”.
Λουίς Σεπουλβέδα, Να μάθουμε να ζούμε με τις απουσίες
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)