του Χεϋσάμ Μισλίμ
Ο κούρδος δημοσιογράφος Heysam Mislim,
που ζούσε και εξακολουθεί να ζει στο Κομπάνι καταγράφει στο ημερολόγιό
του, την καθημερινότητα των κατοίκων του Κομπάνι: μαχητών και αμάχων,
ανδρών και γυναικών, τις ελλείψεις, την αποφορά των πτωμάτων στους
δρόμους, το σφίξιμο στην καρδιά, αλλά και το γέλιο των παιδιών, την
αλληλλεγγύη, την πίστη ότι το Κομπάνι είναι το Στάλινγκραντ και θα
νικήσει. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Newsweek», στις
15.10.2104. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν μετέφρασε ο Γιάννης
Χατζηδημητράκης.
ENΘΕΜΑΤΑ
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου.
Η ζωή υπό πολιορκία φέρνει τους ανθρώπους κοντά. Όλοι είναι εθελοντές
στο Κομπάνι, για να συνεχίσουν την αντίσταση στο ISIS. Οι γιατροί και οι
νοσηλευτές εργάζονται χωρίς αμοιβή στα πρόχειρα νοσοκομεία· οι
καταστηματάρχες πήραν τα τρόφιμα, ποτά και τις άλλες προμήθειες από τα
ράφια των μαγαζιών τους, για να τα μοιράσουν δωρεάν σε μαχητές και
πολίτες.
Κομπάνι. Φωτογραφία του Veyzi Altay, από το «Νewsweek»
Γενναίες
μητέρες, των οποίων οι γιοι και οι κόρες αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή,
συγκεντρώνουν τρόφιμα και μαγειρεύουν σε καθημερινή βάση για όποιον
πεινάει και χρειάζεται φαγητό. Το χρήμα δεν αξίζει πλέον τίποτα, γιατί
όλοι θέλουν να μοιράζονται τους πόρους τους, καθώς και τη δύναμη της
θέλησης τους, για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο αυτές τις δύσκολες
στιγμές, για να συνεχιστεί η αντίσταση για να σωθεί η πόλη. Μοιάζει όλοι
να ανήκουν σε μια μεγάλη οικογένεια.
Αυτή η
αλληλεγγύη είναι που τροφοδοτεί το πνεύμα αντίστασης του Κομπάνι. Μικροί
και μεγάλοι οι οποίοι είναι σε θέση να πολεμήσουν οπλίστηκαν και
ορκίστηκαν να υπερασπιστούν την πόλη μέχρι το τέλος. Σήμερα, είδα την
συναρχηγό του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) Asiya Abdullah και τον
κυβερνήτη του καντονιού του Κομπάνι, Enwer Muslim, να φεύγουν με
κατεύθυνση τις ανατολικές επαρχίες, όπου οι μάχες με το ISIS έχουν
ενταθεί σε μια άνευ προηγουμένου κλίμακα, κρατώντας καλάσνικοφ. [...]