Προβολή στο Π.Κ. "Μεθυσμένος με γυναίκες και ζωγραφική" του Ιμ Κβον-Τεκ



Η Κινηματογραφική Λέσχη Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΟΤΕ Ν. Αττικής, παρουσιάζει την Παρασκευή 30/10 στις 20:30, στα πλαίσια της ενότητας προβολών «Ασυμβίβαστοι Καλλιτέχνες», με ελεύθερη είσοδο την ταινία:

Μεθυσμένος με Γυναίκες και Ζωγραφική ” (Chihwaseon) Νότιος Κορέα | Ιστορική |2002 | Έγχρ. | Διάρκεια: 117'. Σκηνοθεσία: Ιμ Κβον-Τεκ. Με τους: Τσόι Μιν Σικ, Αν Σουνγκ Κι, Γιου Χο Τζεόνγκ, Κιμ Γιέο-Τζιν

Υπόθεση: Ο «Ογουόν» Τζανγκ Σουένγκ-Ουμπ, ένας σπουδαίος αυτοδίδακτος ζωγράφος που άλλαξε την κατεύθυνση της Κορεατικής τέχνης τον 19ου αιώνα, παρά τη δόξα του, προτίμησε να παραμείνει ένας περιπλανώμενος καλλιτέχνης. Μόνο ένα μέρος των έργων τέχνης του παραμένουν, ενώ η έλλειψη πληροφοριών για τη ζωή του ζωγράφου άμβλυναν τα περιθώρια για τη φαντασία του Ιμ. Ο ζωγράφος έγινε διάσημος, όχι μόνο για το εξαιρετικό ταλέντο του, αλλά κυρίως, επειδή είχε τη δύναμη και την «ασέβεια» να εγκαταλείψει το αυτοκρατορικό παλάτι γιατί απλά, εκεί ήταν περιορισμένος και δεν είχε έμπνευση! Γεννημένος το 1843, προερχόταν από τις λαϊκές τάξεις, αδιαφορούσε για το χρήμα και τα μεγαλεία, έτρεφε όμως, μεγάλο πάθος για τις γυναίκες και το ποτό! Το 1897, μια περίοδο κατά την οποία η επί πεντακόσια χρόνια βασιλεία της δυναστείας των Τσόζουν στη Κορέα, έφθασε στο τέλος της, εκείνος «εξαφανίστηκε»!

Ο «Μεθυσμένος με γυναίκες και ζωγραφική», συγκαταλέγεται μέσα στις τρεις σπουδαιότερες δημιουργίες που έγιναν ποτέ με «θέμα» έναν ζωγράφο- Η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών.



(Η χορηγία των ταινιών είναι ευγενική παροχή της AmaFilms )





Η Υπεύθυνη της Κινηματογραφικής Λέσχης: Στάικου Σέβη.

Ντίζι Γκιλέσπι, ο τρομπετίστας της τζαζ που κέρδισε τους Έλληνες διαδηλωτές

Σαν σήμερα, στις 21 Οκτωβρίου 1917, γεννήθηκε ο ιδιοφυής τρομπετίστας Ντίζι Γκιλέσπι. Ήταν ένας από τους δύο πρωτοπόρους της μπίμποπ τζαζ, μαζί με τον σαξοφωνίστα Τσάρλι Πάρκερ. Ο Γκιλέσπι φημιζόταν για την καταπληκτική δεξιοτεχνία του, τη λοξή τρομπέτα του, τα παραφουσκωμένα μάγουλα του όταν έπαιζε, και την ανοιχτόκαρδη προσωπικότητά του. Ήταν επίσης ο πρώτος «πρέσβης» της μπίμποπ στην Ελλάδα.

Η καλοπροαίρετη φύση του Γκιλέσπι είχε αισθητό ρόλο στη διάδοση και αποδοχή της μπίμποπ τζαζ από ένα ευρύτερο κοινό. Γιατί αρχικά η μπίμποπ δεν ήταν δημοφιλής, κυρίως γιατί δεν προσέφερε χορευτική μουσική σαν την προκάτοχό της, τη σουίνγκ τζαζ, στις συναυλίες της οποίας οι νέοι χόρευαν το jitterbug, το χορό της δεκαετίας του 1930 που μετεξελίχθηκε σε rock and roll.
Έχει εκτιμηθεί ότι η δυναμική νευρικότητα της μπίμποπ εξέφραζε το θυμό των μαύρων των ΗΠΑ για την κοινωνική τους περιθωριοποίηση. Όμως ο Γκιλέσπι, όπως αναφέρει στο βιβλίο του «To Be, Or Not To Bop», προσπαθούσε να κάνει το ακροατήριο του να χαλαρώσει, γιατί με αυτόν τον τρόπο οι ακροατές του αποδέχονταν πιο εύκολα την - πρωτοποριακή για εκείνη την εποχή - μουσική που έπαιζε. Ταυτόχρονα διεύρυνε την ελκυστικότητα της μπίμποπ, υιοθετώντας νέα στοιχεία, όπως στο κομμάτι Con Alma, το οποίο συνδυάζει μπίμποπ τζαζ με λατινοαμερικανικούς ρυθμούς:

Ο Γκιλέσπι κατάφερνε να κερδίζει το ακροατήριο των συναυλιών του με τη μουσική, το χιούμορ και το μπρίο του. Αυτό έκανε και στη μοναδική συναυλία του στην Ελλάδα, περίπου 60 χρόνια πριν, η οποία είχε καταλυτικό ρόλο για τη διάδοση της τζαζ στη χώρα, και έλαβε μέρος μέσα σε μία ιδιαίτερα τεταμένη πολιτική ατμόσφαιρα.
Το 1956 το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ είχε χρηματοδοτήσει την αποστολή ενός συγκροτήματος τζαζ του Γκιλέσπι σε διάφορες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Στο ψυχροπολεμικό πολιτικό κλίμα που επικρατούσε τότε, η περιοδεία του Ντίζι Γκιλέσπι χρηματοδοτήθηκε από το υπουργείο με πολιτική σκοπιμότητα.
Ο Γκιλέσπι το είχε καταλάβει καλά, αλλά δέχτηκε επειδή ήταν υπερήφανος για το ότι θα ήταν ο πρώτος μουσικός τζαζ που θα αντιπροσώπευε τις ΗΠΑ σε μία διεθνή αποστολή. Προτού αρχίσει η περιοδεία του ο Γκιλέσπι βρισκόταν στην Ευρώπη για άλλες παραστάσεις. Το υπουργείο του ζήτησε να επιστρέψει στις ΗΠΑ για «ενημέρωση», αλλά αυτός αρνήθηκε, λέγοντας: «Έχω 300 χρόνια ενημέρωσης (εννοώντας τις εμπειρίες των μαύρων  στις ΗΠΑ όταν ήταν σκλάβοι). ... Ξέρω τι μας έχουν κάνει και δεν θα προσφέρω δικαιολογίες. Αν με ρωτήσουν, θα απαντήσω όσο πιο ειλικρινά μπορώ. ... Δεν θα απολογηθώ για τη ρατσιστική πολιτική της Αμερικής».
Το φλέγον θέμα της ελληνικής πολιτικής εκείνη την εποχή ήταν το Κυπριακό. Η ΕΟΚΑ είχε εντείνει τις δράσεις της και στις 10 Μαΐου 1956 οι Άγγλοι θα εκτελούσαν στην Κύπρο δύο αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Στις 9 Μαΐου έγινε στην Αθήνα μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά των προγραμματισμένων εκτελέσεων, της βρετανικής καταπίεσης του Κυπριακού αγώνα ανεξαρτησίας και των ΗΠΑ που υποστήριζαν τους Βρετανούς, και υπέρ της ένωσης Ελλάδας και Κύπρου. Στην διαδήλωση σκοτώθηκαν τρεις διαδηλωτές και ένας αστυνομικός, οι πρώτοι νεκροί σε Αθηναϊκές διαδηλώσεις μετά τα Δεκεμβριανά. Οι διαδηλωτές, πολλοί από τους οποίους ήταν φοιτητές, είχαν σπάσει τα τζάμια Αμερικανικών κτιρίων με πέτρες.
Μέσα σε αυτό το τεταμένο πολιτικό κλίμα, η ορχήστρα του  Ντίζι Γκιλέσπι έδωσε στις 14 Μαΐου 1956 δωρεάν παράσταση για φοιτητές στην Αθήνα, στο θέατρο Κοτοπούλη.

Το αντιαμερικανικό αίσθημα των φοιτητών στο ακροατήριο ήταν βέβαια σε έξαρση. Μόλις ξεκίνησε η παράσταση οι φοιτητές άρχισαν να γιουχάρουν. Αλλά πολύ σύντομα έπεσε σιγή στο ακροατήριο. Λίγο αργότερα, χειροκροτήματα και επευφημίες αντικατέστησαν το γιουχάρισμα που είχε προηγηθεί. Οι φοιτητές ενθουσιασμένοι πετούσαν  καπέλα και σακάκια στο αέρα μέσα στο θέατρο και κοπέλες χόρευαν στα παρασκήνια. Και μετά την παράσταση, οι φοιτητές κουβάλησαν στους ώμους τους τον Ντίζι Γκιλέσπι φωνάζοντας το όνομά του, ενώ η κυκλοφορία έξω από το θέατρο είχε σταματήσει λόγω της πολυκοσμίας.
Ο Ντίζι Γκιλέσπι, αδιαφορώντας για την πολιτική προπαγάνδα που ήθελαν να του επιβάλλουν, είχε καταφέρει να κερδίσει τις νέες και τους νέους με τη μουσική του. Η συναυλία αποτέλεσε ένα μουσικό διάλειμμα στη έντονη πολιτική ατμόσφαιρα της εποχής, δείχνοντας ταυτόχρονα ότι το πολιτισμικό στοιχείο μπορεί να υπερβεί, έστω και στιγμιαία, το πολιτικό. Όμως ο τύπος των ΗΠΑ παρουσίασε το γεγονός ως ένα κυρίως πολιτικό επίτευγμα. Οι επικεφαλίδες των αμερικανικών εφημερίδων έγραψαν τότε ότι «οι φοιτητές αφήνουν τις πέτρες και χορεύουν με τον Ντίζι».

Όταν γύρισε στις ΗΠΑ ο Γκιλέσπι ηχογράφησε στη Νέα Υόρκη το δίσκο «Dizzy in Greece» (Verve MGV 8017), που περιλαμβάνει κομμάτια όπως το Groovin’ High και το Yesterdays.
Ο Γκιλέσπι έφυγε από τη ζωή στις 6 Ιανουαρίου 1993, έχοντας αφήσει μια αλησμόνητη κληρονομιά στη τζαζ και έχοντας προσφέρει μία ανεπανάληπτη συναυλία στη νεολαία της Αθήνας.
πηγή: tvxs

Προβολή 23/10/2015 στο Π.Κ. "Πόλοκ, ο Ασυμβίβαστος" του Εντ Χάρις



Η Κινηματογραφική Λέσχη Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΟΤΕ Ν. Αττικής, παρουσιάζει την Παρασκευή 23/10 στις 20:30, στα πλαίσια της ενότητας προβολών «Ασυμβίβαστοι Καλλιτέχνες», με ελεύθερη είσοδο την ταινία:
“ Πόλοκ, Ο Ασυμβίβαστος” (Pollok) Αμερική – 2000| Έγχρ. | Διάρκεια: 130'. Σκηνοθεσία: Εντ Χάρις. Με τους: Εντ Χάρις, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Έιμι Μάντιγκαν, Τζένιφερ Κόνελι, Βαλ Κίλμερ, Τζον Χερντ

Υπόθεση: Η ταραγμένη ζωή του Αμερικανού ζωγράφου Jackson Pollock από τις αρχές του 1941, όταν ζωγράφιζε σ' ένα άθλιο νεοϋρκέζικο διαμερισματάκι, μέχρι την αυτοκτονία του το 1956, στα 44 χρόνια του. Οι σχέσεις του με τη γυναίκα του Λι Κράσνερ, τα χρόνια της αναγνώρισης, αλλά και της παρακμής, εξαιτίας των προβλημάτων που είχε με το αλκοόλ. Ο Pollock χρησιμοποιούσε μια μοναδική τεχνική πετώντας και πιτσιλώντας από το πινέλο του, στον καμβά, ίχνη χρώματος. Πέρα από το ενδιαφέρον αποτέλεσμα της τεχνικής αυτής, κατάφερνε να μεταμορφώσει την όλη διαδικασία της δημιουργίας σε παράσταση. Άλλοτε, σαν να αποζητάει τον αποκλεισμό του κόσμου «εκτός του: Γίνεται λεκτικά προσβλητικός, ακοινώνητος, προκλητικός (ουρεί μέσα στο αναμμένο τζάκι της Πέγκι Γκούγκενχαϊμ, κατά τη διάρκεια δεξίωσης). Και, βέβαια, πίνει, αυτοκαταστρέφεται βαθμιαία, μια καταβύθιση, που γκρεμίζει τον γάμο του και τη ζωή του, ως το τελικό ατύχημα – αυτοκτονία.

Το φιλμ στηρίζεται σε μια βιογραφία του Πόλοκ, «Jackson Pollock: An American Saga, των Steven Naifeh και Gregory White Smith» που είχε κερδίσει το Βραβείο Πούλιτζερ, και επιχειρεί κυρίως να μας κάνει οικείους με την ψυχολογική δραματικότητα που εξέπεμπε ο ζωγράφος.

Πρόταση για δύο Oscar, (Ed Harris & Marcia Gay Harden) και η - για πολλούς πανάξια - νίκη έκπληξη της Marcia Gay Harden στην κατηγορία β’  γυναικείου ρόλου.

Την ταινία θα προλογίσει το μέλος της Κιν/φικής Λέσχης του Π.Κ., Τίνα Βερδέση.

(Η χορηγία των ταινιών είναι ευγενική παροχή της AmaFilms )

Η Υπεύθυνη της Κινηματογραφικής Λέσχης: Στάικου Σέβη.

Με αφορμή την 12η Οκτώβρη 1944 και την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Ναζί

Τηλεφωνική Εταιρεία. Η πρώτη απεργία της Κατοχής

3_2plain-700Στην οδό Σταδίου 15 στεγάζονταν την περίοδο της Κατοχής η Τηλεφωνική Εταιρεία. Οι υπάλληλοί της βρέθηκαν στην πρωτοπορία των απεργιακών – αντιστασιακών κινητοποιήσεων των Δημοσίων Υπαλλήλων. Στις 12 Απριλίου 1942 πραγματοποίησαν την πρώτη μεγάλη απεργία στην Αθήνα, μια από τις πρώτες στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Παρά τις δημόσιες απειλές για άμεση απόλυση και βαριές ποινές φυλάκισης από τον δωσίλογο πρωθυπουργό Γεώργιο Τσολάκογλου, η απεργία συνεχίστηκε. Η ικανοποίηση πολλών αιτημάτων των απεργών αποτέλεσε μια νίκη της Αντίστασης που έδωσε κουράγιο στους κατακτημένους Αθηναίους. Στις 3 Μαΐου 1944, κατά τη διάρκεια μιας ακόμη απεργίας, Γερμανοί στρατιώτες και Έλληνες των Ταγμάτων Ασφαλείας πραγματοποίησαν μπλόκο στο κτίριο της Τηλεφωνικής Εταιρείας. Καταδότης, υπάλληλος της Τηλεφωνικής, είχε παραδώσει στα Τάγματα Ασφαλείας ονομαστική κατάσταση των υπαλλήλων που ήταν οργανωμένοι στο ΕΑΜ.
Ακολούθησε η σύλληψη περίπου 200 ατόμων. Στις 7 Μαΐου 15 υπάλληλοι της Τηλεφωνικής Εταιρείας, μέλη του ΕΑΜ, εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Αναδημοσίευση από το freeathens44.org
 

Ανακοίνωση προγράμματος Κινηματογραφικής Λέσχης Π.Κ.



Μετά από μια σύντομη διακοπή για τους καλοκαιρινούς μήνες, η κινηματογραφική λέσχη του Π.Κ. επαναδραστηριοποιείται με στόχο την ψυχαγωγία του κοινού της, με ταινίες ποιότητας αλλά και με θέματα που αγγίζουν τα προβλήματα της εποχής μας.

Για την περίοδο Οκτώβριος- Νοέμβριος- Δεκέμβριος, επιλέξαμε τρεις θεματικές ενότητες που συνδέονται με ένα κοινό χαρακτηριστικό: τη βία. Η βία στην τέχνη, η βία στην κοινωνία, η βία στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Στην πρώτη ενότητα με τίτλο: Ασυμβίβαστοι καλλιτέχνες, θα προβληθούν τον Οκτώβριο οι ταινίες

1.     Πόλοκ ο ασυμβίβαστος (σκην, Έντ Χάρις)
2.     Μεθυσμένος για γυναίκες και ζωγραφική (σκην. Ιμ Κβον Τεκ)

Στη δεύτερη ενότητα με τίτλο: Γαλλική Κοινωνία-Νεολαία και Περιθώριο, θα προβληθούν τον Νοέμβριο οι ταινίες

1.     Το μίσος (σκην. Ματιέ Κασοβίτς)
2.     Ανάμεσα στους Τοίχους (σκην. Λοράν Κάντε)

Στην τρίτη ενότητα με τίτλο Έγκλημα και Φιλμ Νουάρ θα προβληθούν τον Δεκέμβριο οι ταινίες

1.     Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (σκην. Άλφρεντ Χίτσκοκ)
2.     Ασανσέρ για Δολοφόνους (σκην. Λουί Μαλ)

Στις ταινίες που επιλέξαμε η βία δεν είναι αυτή των ταινιών δράσης που μας έχει συνηθίσει ο εμπορικός αμερικάνικος κινηματογράφος, αλλά η βία που υποβόσκει στην ψυχή του καλλιτέχνη και μετουσιώνεται σε καλλιτεχνική πράξη. Είναι η βία που φέρνει στην επιφάνεια τις κοινωνικές ανισότητες. Είναι η βία που φανερώνει την φαυλότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ελπίζουμε στην ενεργή συμμετοχή σας, όχι μόνο στην παρακολούθηση των ταινιών αλλά και σε συζητήσεις που θα ακολουθούν των προβολών.

(Όλες οι ταινίες είναι ευγενική χορηγία των εταιριών διανομής New Star και Amafilms και προβάλλονται με ελεύθερη είσοδο. Τους ευχαριστούμε πολύ.)

Τα μέλη της λέσχης:

Αργυρίου Νάσος                                                                       
Βερδέση Τίνα                                                                             
Γραμματικάκης Μανώλης                                                           
Κορακιανίτου Αιμιλία                                                                 
Κουρλιούρος Παναγιώτης                                                           
Μαυρογένης Αλέξανδρος
Μπικάκης Επαμεινώνδας
Ντέμος Κωστής
Στάικου Σέβη
Φουντουλάκης Γιώργος
Χριστοφιλόπουλος Κώστας

ΝΕΟ ΤΜΗΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΣΤΟ Π.Κ.


 
 
 
 
Συναδέλφισσες  και συνάδελφοι,
 
Με μεγάλη μας χαρά σας ενημερώνουμε ότι ξεκινάμε το καινούριο μας τμήμα που αφορά στην εικαστική ανακύκλωση. Όσοι λοιπόν από εσάς θέλουν να ικανοποιήσουν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες δεν έχουν παρά να  δηλώσουν συμμετοχή και να γραφτούν στο τμήμα καλώντας στo τηλέφωνο της  γραμματείας. 

Στο μάθημα θα χρησιμοποιούμε υλικά όπως: χαρτί, πλαστικό, ξύλο, γυαλί, κρεμάστρες, κερί, κουμπιά, χαρτοπετσέτες για ντεκουπάζ  και ότι άλλο υλικό μπορείτε να φανταστείτε! Αρκεί να αφήσετε τη φαντασία σας ελεύθερη!
Δηλώσεις συμμετοχής στη γραμματεία του Π.Κ. στα τηλ. 210 – 8253303, 8253406 καθημερινά από 09:00 έως 16:00. 
 
Υπεύθυνη Τμήματος
Βίκυ Μπούτση

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΑΪΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ: ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΚΑ-(άρθρο για το περιοδικό "Πολιτιστική ¨Εκφραση")



         
 ΟΜΑΔΑ «ΑΘΟΣ»- ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΑΪΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ: ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΚΑ



(άρθρο για το περιοδικό "Πολιτιστική Έκφραση")
Η Ανεξάρτητη Θεατρική Ομάδα Συναδέλφων -ΑΘΟΣ- (όπου αθός=ανθός ή άθος= στάχτη) με την πρώτη της παράσταση Ελληνικά Λαϊκά Παραμύθια- Τα Ανθρωποφαγικά, επιχείρησε μια λαογραφική αναζήτηση στην κληρονομιά του Ελληνικού παραμυθιακού προφορικού λόγου.

Η Ελληνική προφορική παράδοση προερχόμενη από τη μυθολογία και την αρχαία τραγωδία προσφέρει μια διεισδυτική ματιά στα αρχέγονα ένστικτα, προτού υποστούν τις κοινωνικές λειάνσεις που γνωρίζουμε σήμερα.

Οι γονείς τρώνε τα παιδιά και το αντίστροφο, αποκαλύπτοντας την αέναη διαδικασία ενσωμάτωσης, την προσπάθεια απογαλακτισμού, αλλά και το πώς στοιχεία του παγανισμού εγκολπώνονται στην χριστιανική παράδοση.

Τέλος,  κανείς μπορεί να διακρίνει τις ρίζες των πατριαρχικών δομών και της ηθικοπλαστικής αφήγησης, για το ποιός είναι ο άνδρας, ποιά η γυναίκα και ποιοί οι ρόλοι τους.
Πρόκειται για ένα πάντρεμα τεσσάρων έργων/καταγραφών υπό την κοινή συνισταμένη της μεταφορικής (μέσα από την κυριολεκτική) ανθρωποφαγίας.

  • ·   Το «Αθοπουτάκι» πρόκειται για μια από τις εκατοντάδες ελληνικές αποτυπώσεις της λαϊκής προφορικής παράδοσης, πάνω στην ιστορία της σταχτοπούτας. Οι κόρες, εκτός από το Αθοπουτάκι, μαγειρεύουν και τρώνε τους γονείς. Το βασιλιόπουλο δοκιμάζει και εφαρμόζει το φελλό στο Αθοπουτάκι. Μας έρχεται απο την Κρήτη.

  • ·      «Η μάνα η φόνισσα», δημοτικό τραγούδι, διαδεδομένο και διασκευασμένο ευρέως. Η μάνα φονεύει τον γιο για να μην αποκαλυφθεί η απιστία της

  • ·  Το «Αστερνός και Πούλιω», αποτελεί μια από τις πρώτες καταγραφές παραμυθιού στη Ρωμαϊκή Γλώσσα. Δημοσιεύτηκε από τον Δανό λόγιο Jean Pio, στο έργο του «Νεοελληνικά Παραμύθια» 1879. Το αναδημοσίευσε το 1880 ο Νικόλαος Πολίτης, στο περιοδικό Εστία. Η πρώτη καταγραφή του, ωστόσο, έγινε το 1848, μάλλον από κάποιο μαθητή της Ηπείρου και η αφηγήτρια ήταν από το χωριό Κουκούλι, οικισμός σήμερα του Ν. Ιωαννίνων.

  • ·   Η «καρδιά της μάνας» είναι ποίημα του Ζαν Ρισπέν, σε μετάφραση του Άγγελου Βλάχου. Φιλέλληνας, ειλικρινής και γνήσιος ο Ρισπέν, γνώριζε άριστα την αρχαία ελληνική φιλολογία. Έμαθε νέα ελληνικά μόνο και μόνο για να διαβάζει δημοτικά τραγούδια στο πρωτότυπο. Συνδέθηκε με Έλληνες λόγιους και επισκέφθηκε την Ελλάδα ύστερα από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η νεοσύστατη ομάδα μας πήρε τον χαρακτήρα της ανεξάρτητης από επιλογή, απορρίπτοντας την προϋπάρχουσα δομή και νοοτροπία της επίσημης θεατρικής ομάδας  του Π.Κ., το οποίο παρ’ λα αυτά, ευγενικά μας παραχώρησε τον χώρο για τις πρόβες και την τεχνική υποδομή. Όλα τα υπόλοιπα είναι αποτέλεσμα της ανιδιοτελούς και την ίδια ώρα επαγγελματικής δουλειάς που προσέφεραν μαζί μου οι δύο συνεργάτες μου Ολυμπία Βαγγελάτου και Κωστής Ντέμος, παρότι μη συνάδελφοι. Οι τρείς μας ακολουθήσαμε πλήρως εθελοντικά το όραμα για τη χειραφέτηση των συναδέλφων μας μέσω της θεατρικής εκπαίδευσης και του πολιτιστικού διακυβεύματος, την αρμονική συνύπαρξη και εδραίωση της συναδελφικής αλληλεγγύης εντός των πλαισίων του Π.Κ.

Οι ηθοποιοί της παράστασης είναι οι εν ενεργεία συνάδελφοι Κορακιαντίτου Αιμιλία και Κυρίτσης Γιάννης, οι συνταξιούχοι (και εθελούσιοι!) Μαρτάκου Γιώτα, Τζίντζου Χριστίνα και Φουντουλάκης Γιώργος και η κόρη συναδέλφου και απόφοιτος Δραματικής Σχολής Δολιανίτη Λίζα. Η Ολυμπία Βαγγελάτου συν-σκηνοθέτησε και δίδαξε μαζί μου υποκριτική και ο Κωστής Ντέμος ήταν βοηθός σκηνοθέτη και ανέλαβε τη μουσική και τεχνική επιμέλεια.

Η παράσταση έλαβε χώρα την Παρασκευή 19/6/15 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Π.Κ., με το κοινό να ξεπερνά τα 100 άτομα. Ελπίζουμε το αποτέλεσμα να προσέφερε και να προσφέρει στο κοινό του Πολιτιστικού και στους εργαζόμενους του ΟΤΕ καθώς και στην ευρύτερη θεατρόφιλη κοινωνία, αφού  στοχεύουμε να την «ταξιδέψουμε» και εκτός Π.Κ. σε ποικίλους χώρους και φεστιβάλ (θα ανακοινωθούν εν καιρώ και σας περιμένουμε όλους!)















Σέβη Στάικου, μέλος του Δ.Σ., ηθοποιός-σκηνοθέτης.