ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΑΪΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ: ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΚΑ-(άρθρο για το περιοδικό "Πολιτιστική ¨Εκφραση")



         
 ΟΜΑΔΑ «ΑΘΟΣ»- ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΑΪΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ: ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΚΑ



(άρθρο για το περιοδικό "Πολιτιστική Έκφραση")
Η Ανεξάρτητη Θεατρική Ομάδα Συναδέλφων -ΑΘΟΣ- (όπου αθός=ανθός ή άθος= στάχτη) με την πρώτη της παράσταση Ελληνικά Λαϊκά Παραμύθια- Τα Ανθρωποφαγικά, επιχείρησε μια λαογραφική αναζήτηση στην κληρονομιά του Ελληνικού παραμυθιακού προφορικού λόγου.

Η Ελληνική προφορική παράδοση προερχόμενη από τη μυθολογία και την αρχαία τραγωδία προσφέρει μια διεισδυτική ματιά στα αρχέγονα ένστικτα, προτού υποστούν τις κοινωνικές λειάνσεις που γνωρίζουμε σήμερα.

Οι γονείς τρώνε τα παιδιά και το αντίστροφο, αποκαλύπτοντας την αέναη διαδικασία ενσωμάτωσης, την προσπάθεια απογαλακτισμού, αλλά και το πώς στοιχεία του παγανισμού εγκολπώνονται στην χριστιανική παράδοση.

Τέλος,  κανείς μπορεί να διακρίνει τις ρίζες των πατριαρχικών δομών και της ηθικοπλαστικής αφήγησης, για το ποιός είναι ο άνδρας, ποιά η γυναίκα και ποιοί οι ρόλοι τους.
Πρόκειται για ένα πάντρεμα τεσσάρων έργων/καταγραφών υπό την κοινή συνισταμένη της μεταφορικής (μέσα από την κυριολεκτική) ανθρωποφαγίας.

  • ·   Το «Αθοπουτάκι» πρόκειται για μια από τις εκατοντάδες ελληνικές αποτυπώσεις της λαϊκής προφορικής παράδοσης, πάνω στην ιστορία της σταχτοπούτας. Οι κόρες, εκτός από το Αθοπουτάκι, μαγειρεύουν και τρώνε τους γονείς. Το βασιλιόπουλο δοκιμάζει και εφαρμόζει το φελλό στο Αθοπουτάκι. Μας έρχεται απο την Κρήτη.

  • ·      «Η μάνα η φόνισσα», δημοτικό τραγούδι, διαδεδομένο και διασκευασμένο ευρέως. Η μάνα φονεύει τον γιο για να μην αποκαλυφθεί η απιστία της

  • ·  Το «Αστερνός και Πούλιω», αποτελεί μια από τις πρώτες καταγραφές παραμυθιού στη Ρωμαϊκή Γλώσσα. Δημοσιεύτηκε από τον Δανό λόγιο Jean Pio, στο έργο του «Νεοελληνικά Παραμύθια» 1879. Το αναδημοσίευσε το 1880 ο Νικόλαος Πολίτης, στο περιοδικό Εστία. Η πρώτη καταγραφή του, ωστόσο, έγινε το 1848, μάλλον από κάποιο μαθητή της Ηπείρου και η αφηγήτρια ήταν από το χωριό Κουκούλι, οικισμός σήμερα του Ν. Ιωαννίνων.

  • ·   Η «καρδιά της μάνας» είναι ποίημα του Ζαν Ρισπέν, σε μετάφραση του Άγγελου Βλάχου. Φιλέλληνας, ειλικρινής και γνήσιος ο Ρισπέν, γνώριζε άριστα την αρχαία ελληνική φιλολογία. Έμαθε νέα ελληνικά μόνο και μόνο για να διαβάζει δημοτικά τραγούδια στο πρωτότυπο. Συνδέθηκε με Έλληνες λόγιους και επισκέφθηκε την Ελλάδα ύστερα από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η νεοσύστατη ομάδα μας πήρε τον χαρακτήρα της ανεξάρτητης από επιλογή, απορρίπτοντας την προϋπάρχουσα δομή και νοοτροπία της επίσημης θεατρικής ομάδας  του Π.Κ., το οποίο παρ’ λα αυτά, ευγενικά μας παραχώρησε τον χώρο για τις πρόβες και την τεχνική υποδομή. Όλα τα υπόλοιπα είναι αποτέλεσμα της ανιδιοτελούς και την ίδια ώρα επαγγελματικής δουλειάς που προσέφεραν μαζί μου οι δύο συνεργάτες μου Ολυμπία Βαγγελάτου και Κωστής Ντέμος, παρότι μη συνάδελφοι. Οι τρείς μας ακολουθήσαμε πλήρως εθελοντικά το όραμα για τη χειραφέτηση των συναδέλφων μας μέσω της θεατρικής εκπαίδευσης και του πολιτιστικού διακυβεύματος, την αρμονική συνύπαρξη και εδραίωση της συναδελφικής αλληλεγγύης εντός των πλαισίων του Π.Κ.

Οι ηθοποιοί της παράστασης είναι οι εν ενεργεία συνάδελφοι Κορακιαντίτου Αιμιλία και Κυρίτσης Γιάννης, οι συνταξιούχοι (και εθελούσιοι!) Μαρτάκου Γιώτα, Τζίντζου Χριστίνα και Φουντουλάκης Γιώργος και η κόρη συναδέλφου και απόφοιτος Δραματικής Σχολής Δολιανίτη Λίζα. Η Ολυμπία Βαγγελάτου συν-σκηνοθέτησε και δίδαξε μαζί μου υποκριτική και ο Κωστής Ντέμος ήταν βοηθός σκηνοθέτη και ανέλαβε τη μουσική και τεχνική επιμέλεια.

Η παράσταση έλαβε χώρα την Παρασκευή 19/6/15 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Π.Κ., με το κοινό να ξεπερνά τα 100 άτομα. Ελπίζουμε το αποτέλεσμα να προσέφερε και να προσφέρει στο κοινό του Πολιτιστικού και στους εργαζόμενους του ΟΤΕ καθώς και στην ευρύτερη θεατρόφιλη κοινωνία, αφού  στοχεύουμε να την «ταξιδέψουμε» και εκτός Π.Κ. σε ποικίλους χώρους και φεστιβάλ (θα ανακοινωθούν εν καιρώ και σας περιμένουμε όλους!)















Σέβη Στάικου, μέλος του Δ.Σ., ηθοποιός-σκηνοθέτης.