Μια ταινία για το μεγάλο πόλεμο, μια ταινία συγκινητική η οποία «σκάβει» και μέσα από τη φρίκη του πολέμου ανακαλύπτει την κρυμμένη ανθρωπιά και τον αγώνα για τα μεγάλα ιδανικά. Σκηνοθετημένο από τον Νικολάι Λεμπέντοφ, «Το αστέρι» («Zvezda») γυρίστηκε το 2002 και είναι μία ταινία η οποία βαδίζει επάνω στη μεγάλη σοβιετική και ρωσική κινηματογραφική παράδοση. Η δράση εκτυλίσσεται στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Πολωνικό Μέτωπο που χωρίζει τα Γερμανικά από τα Ρωσικά στρατόπεδα. «Το Αστέρι» είναι το συνθηματικό για μια sοβιετική ανιχνευτική μονάδα που αποστέλλεται στα μετόπισθεν του εχθρού για να κατασκοπεύσει τις κινήσεις του στρατεύματος. Οι απεσταλμένοι ξεκινούν έχοντας γνώση ότι δύο ομάδες που στάλθηκαν για τον ίδιο σκοπό, συνελήφθηκαν κι εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη. Σχεδόν από την αρχή της, η ταινία χαρακτηρίζεται από έντονη δράση κι ένταση, καθώς οι ανιχνευτές χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους στο τράκινγκ για να μην τους εντοπίσει ο εχθρός κι εξολοθρεύουν «τα εμπόδια» που βρίσκουν στο δρόμο τους. Η δράση κλιμακώνεται σταδιακά, ώσπου κορυφώνεται σε μια αφόρητη ένταση. Η αυθεντικότητα της παραγωγής είναι σαφής και το καστ, συμπεριλαμβανομένου και του Αλεξέι Κραβτσένκο πρωταγωνιστή στο «Έλα να δεις» του Έλεμ Κλίμοφ, κατορθώνει να κορυφώσει την ένταση χωρίς να καταφεύγει σε δραματικές υπερβολές χολιγουντιανού τύπου.
«To Αστέρι», η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Νικολάι Λεμπέντεφ, και είναι μια παραγωγή του θρυλικού στούντιο Μόσφιλμ. Το Μόσφιλμ (ίσως το μεγαλύτερο και παλαιότερο κινηματογραφικό στούντιο της Ρωσίας και ολόκληρης της Ευρώπης) έχουν γυριστεί πολλές ταινίες που θεωρούνται σταθμοί στην παγκόσμια ιστορία του κινηματογράφου. Ταινίες όπως, «Το Θωρηκτό Ποτέμκιν» (1925) του Σεργκέι Αϊζενστάιν, το «Εγώ είμαι η Κούβα» (1964) του Μιχαήλ Καλατόζοφ, το «Αντρέι Ρουμπλιόφ» (1966) του Αντρέι Ταρκόφσκι και φυσικά το «Έλα να δεις» (1985) του Έλεμ Κλίμοφ, που προσφάτως βγήκε στους κινηματογράφους σε επανέκδοση, ήταν όλες δημιουργίες του Μόσφιλμ.
Βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Ρώσου συγγραφέα Εμανουήλ Καζακίεβιτς, που είχε υπηρετήσει στα τάγματα του Κόκκινου Στρατού, η ταινία είναι μια πολεμική περιπέτεια με έντονη δράση που κατορθώνει ένα παράδοξο πάντρεμα. Ανασταίνοντας την ξεχασμένη μεγάλη παράδοση των πολεμικών ταινιών που έχει η Ρωσία, «Το Αστέρι» συνδυάζει την δυτική φιλοσοφία της «Διάσωσης του στρατιώτη Ράιαν» του Στίβεν Σπίλμπεργκ με την αισθητική του Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού. Το αποτέλεσμα είναι ένα συγκινητικό δράμα που από τη μία πλευρά σχολιάζει τη φρίκη του πολέμου, αλλά από την άλλη υμνεί ευγενή ανθρώπινα συναισθήματα, όπως τη συντροφικότητα, τον αλτρουισμό, τη γενναιότητα και την πίστη σε έναν ανώτερο σκοπό.
Ο σκηνοθέτης Νικολάι Λεμπέντοιφ, λέει για την ταινία: «Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη ταινία είναι μια μοναδική ευκαιρία, για να κάνει κάποιος καθαρό σινεμά, όπως έλεγε ο Χίτσκοκ. Ένα σινεμά, όπου δεν θα υπάρχουν φλυαρίες, αλλά μόνο βλέμματα και καθαρή κινηματογραφική φόρμα, όπως του Κουλεσόφ. Ένα σινεμά, όπου ο άνθρωπος κοιτάζει, βλέπει κάτι και στα μάτια του γράφεται η αντίδραση αυτού που είδε».
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ¨Εποχή¨