Ένας έστησε σκηνή πάνω στο ίδιο του το κεφάλι… Τρία ποιήματα του Κωστή Ντέμου



Αλπινισμός
 
Ένας έστησε σκηνή
πάνω στο ίδιο του το κεφάλι.

Δύσκολη λέει η αναρρίχηση και η καταρρίχηση
και επίφοβο να κατασκηνώνεις
σε τόσο άγνωστα εδάφη.

Αλλά πώς θα μάθεις τα κατατόπια,
πώς θα γνωρίσεις το υπέδαφος;
Βάλε καρφιά,
πέρνα τον ειρμό από τα ρελέ
ασφάλισε το ρεβέρσο. 

Προσοχή όμως
όταν χώνεις τα πασαλάκια σου
στον μαλακό ιστό.

Μην τα πιέσεις πολύ
αλλιώς θα σφηνώσουν για πάντα
και ούτε χαλαρά να τα βάζεις
διότι θα χάσεις το κατάλυμα.

Κάθε φυσιολατρική εμπειρία
στο τριχωτό της κεφαλής
ρισκάρει

το κάτωθεν κενό.
— . —
Φρεάτιο

Το φρεάτιο ήταν γεμάτο με κουφάρια ορόφων.

Ο Πέμπτος μπρούμυτα νεκρός
καταπλακωμένος από τον Έκτο.
Προσπαθούσαν από κοινού
να γίνουν το ρετιρέ,
τα συρματόσχοινα όμως
δεν άντεξαν το βάρος των προσδοκιών
δύο κομβίων να πατιούνται ταυτόχρονα.

Το φρεάτιο λουσμένο με ένα θαμπό μπλέ φώς
σαν γραφείο κηδειών,
σαν ψυγείο
σαν βυθός.

Ο Τέταρτος και ο Τρίτος πέθαναν,
ευτυχώς ως ιδέες μόνο.
Αβάσταχτο το χάος του κενού
μεταξύ τους και του Εβδόμου,
που μέχρι πριν λίγο αναβόσβηνε νευρόσπαστα
όπως κάθε παρανοϊκή πιθανότητα.

Ένα φρεάτιο γεμάτο καλώδια και σπασμένους διακόπτες
σαν την μήτρα ενός ρομπότ.

Ο Δεύτερος πέθανε πρώτος και ο Πρώτος δεύτερος 
προσπαθώντας να σώσουν τον ημιόροφο.
Αλλά και αυτός, απο ημι-όροφος έγινε μή-όροφος
χωρίς πλέον κάτι να επικυρώνει την ενδιάμεση ύπαρξή του.

Εκεί στο φρεάτιο λοιπόν ξυπνάς πατώντας το κουδούνι
σκαρφαλώνεις στο ισόγειο
σκοντάφτεις στην πινακίδα που λέει
Ο ανελκυστήρας είναι εκτός νοήματος,

και παίρνεις τις σκάλες.


αφιερωμένο στα υπόγεια.
— . —
Η ρεπούμπλικα
Όλοι το βλέπουν για στενό καπέλο 
είναι όμως πλατύγυρο και βαθύ
και χωράει όλα τα κεφάλια.

Αριστερά και δεξιά το γέρνουν
ίσως και μόνο από στύλ,
ίσως και από χούι.

Άλλο καπέλο η ρεπούμπλικα.

Ούτε ημίψηλο, ούτε ψαθάκι.
Kαπέλο των μικροαστών,
με τα μπουρζουά κούτελα.

Άλλο καπέλο η ρεπούμπλικα.

Ούτε τραγιάσκα, ούτε φέσι
αν και για τέτοιο μοιάζει σε κάποιους,
όταν η υγρασία νοτίσει το γείσο.

Τότε η ρεπούμπλικα γίνεται όντως άλλο καπέλο.

Βαριά και δύσφορη στα άμαθα κεφάλια,
που μέσα στην φαγούρα τους
ακόμα και με κράνη θα την αντάλλαζαν.
— . —
πηγή: http://www.hitandrun.gr/